‘Zack Snyder’s Justice League’: DC’nin süper kahraman destanı aşırılık bayrağını dalgalandırıyor ve asıl sorunu bu

Zack Snyder’ın ‘Adalet Ligi’ versiyonu dört saat sürüyor, bu süper kahramanca bir aşırılıkla, Dürüst olalım, yönetmenin DC kahramanlarına dair karanlık ve şok edici vizyonunun destekçisi olmamızın bir önemi yok.. Ya da Marvel tarzı türün daha kaygısız vizyonunu, hatta ‘Aquaman’ veya ‘Shazam’ gibi daha renkli DC filmlerini tercih ettiğimizi. Hatta çok yaygın bir orta yol: Snyder’ın Batman ve Superman vizyonu size kaba gelebilir, ancak aynı zamanda yönetmenin hatırı sayılır destansı görüntüler yaratma yeteneğine sahip olduğu da açık.

Snyder’ın kesin vizyonuyla karşı karşıya kalan her izleyicinin görüşü ne olursa olsun, gerçek şu ki, Onu sınırsız bir megalomani ve vizyonuna şüpheye yer bırakmayacak bir güven tanımak gerekir. Sonucun değeri, her izleyicinin değerlendirmesine bırakılmıştır, ancak her gün (neyse ki) bu büyüklükte ve hırslı bir yapım görmediğimiz açıktır. Şimdi çözülmesi gereken soru şu: Buna değdi mi?

Şüphesiz, Snyder stilinin hayranı için cevap evet. Yazarın tüm tikleri, kesinlikle herhangi bir kısıtlama olmaksızın burada. Yani, fotoğraftaki koyu sarı renkler, hazmedilmeyen aleladelik (film müziğindeki şarkılardan Steppenwolf, Cyborg veya Flash gibi karakterlerin korkunç estetiğine kadar), bolca ağır çekim, sıçrama sayfası gibi duruşlar, tamamen yokluk ironi, tek anlamlı ve merhamete veya bağışlamaya yer olmayan kahramanlar ve kötü adamlar vizyonu (Süpermen hakkındaki haklı olarak tartışmalı görüşünün temeli)…

Daha iyisi, daha kötüsü ve ‘Watchmen’ gibi ağza alınmayacak filmlerin bulunduğu o gri alan için, bu ‘Adalet Ligi’ yüzde yüz Snyder’dır. VE Bu açıdan bakıldığında aylardır bu montajın ortaya çıkması için mücadele eden tweeter’lar ödüllerini alıyor.. Bu sefer, Snyder’ın omzunun üstünde ona «bu zaten kesilmeli» veya «bu şey gereksiz» diyen biri olmadı.

{«videoId»:»x7zkq41″,»autoplay»:true,»title»:»Justice League Snyder’s Cut Trailer»}

Sorun, yazarın bu vizyonu, doğrudan tüm malzeme çekimi ile bir damper yapmaktan ibaret olduğunda ortaya çıkar. Ve bu arada, Ayağa bir film koymanın aynı zamanda filme alınan artık malzemeyi de temizlediği perspektifini kaybetmek, fazlalıkları önlemek için son derlemeye nelerin dahil edilip edilmeyeceğini seçin. Ve ikincisinden, ‘Adalet Ligi’ iyi bir şekilde servis edilir, sadece sessizce yürüyen veya ilgisizlikleri nedeniyle kurgu odasına düşmesi gereken diyalogları olan karakterlerden oluşan sekanslar. Superman’in dirilişinin hazırlandığı 5. Bölüm veya istemeden komik yarım saatlik sonsöz kesinlikle şudur: dolgu ve daha fazla dolgu.

söylem olarak aşırı

Joss Whedon’ın ‘Justice League’ versiyonunu Zack Snyder’ınkiyle karşılaştırmak kaçınılmazdır. Bildiğimiz gibi, birincisi, bazılarıyla birlikte, ikincisinin çok azaltılmış bir versiyonudur. yeniden çekimler ve bazı önemli değişiklikler: Darkseid tamamen ortadan kalkıyor, Flash veya Cyborg gibi karakterlerin arka planının bir kısmı kaldırılıyor ve genel olarak, sinemalarda yayınlanan versiyonun tonu ve tarzı bu yeni son montajdan daha renkli ve kaygısız.

Ama özünde, aynı film. Whedon versiyonunun yüzde sekseni (veya daha fazlası) zaten Snyder tarafından çekilmiş malzemeydi. Yeni versiyonun yaptığı tek şey, Whedon’ın Snyder’ın orijinal versiyonuna büyük ölçüde saygı duyan bir filmde önceden düzenlediği sekansları uzatmak. Bazı durumlarda, esneme daha iyidir (Snyder versiyonunda Steppenwolf ile son dövüş kesinlikle çok daha üstündür)diğerlerinde çok fazla değil (Atlantis’teki tüm bölüm sizin iyi makaslarınıza ihtiyaç duyar ve Flash ve Cyborg’un solo sahneleri fena olmazdı… daha az sürselerdi).

Sonuç olarak, mesele fazla malzeme meselesi değil: dört saat, birçok karakterle böyle bir hikayeyi anlatmak için mükemmel ama, derinlerde, nispeten basit. Ancak Dört zorlu bölümden oluşan güzel bir mini dizinin neden yapılmadığı anlaşılmaz.. Sebep, dört saatlik filmin sadece düzensiz çalışmasının nedeni ile aynı: tempo.

Snyder ne yaparsa yapsın, ‘Adalet Ligi’nin orijinal versiyonu dört saatlik bir film için değildi: her zamanki gibi iki buçuk saatlik bir filmdi. Dört kişilik malzeme çekti çünkü, şey… filmler böyle yapılır. Ancak yönetmenin kurgusunda ona verdiği şey, bazı saçma iniş çıkışlar: olay örgüsü en uygunsuz anlarda durur (Süpermen’in dirilişi biraz daha fazla açıklama kullanabilir, ancak tam doruk noktasında on beş dakikalık bakışlar ve manzaralar değil). Ya da hiçbir yere gitmeyen oldukça standart olay örgüleri (Cyborg’un futbola geri dönüşü, ‘Adalet Ligi’nden neredeyse ‘Olabildiğince Arazi’dir).

Tüm bu unsurlar savunulabilir ve kağıt üzerinde Whedon’un önerdiğini iyileştiriyor. Snyder’ın bıraktığı gibi doruk noktasının araba ve kız saçmalıklarından daha iyi çalıştığı açık. Karasal Ana Kutu ve bunun Cyborg’a nasıl ulaştığına dair ek açıklamalar, bütüne tutarlılık ve güvenilirlik kazandırıyor. Justice League üyeleri arasındaki ilişkiler artık biraz daha doğal ve incelikli dostluklar ve rekabetler oluşuyor. Ancak ilerleme hızı tamamen feda edildi: bu sadece dört saatlik bir film değil, çok yavaş iki saatlik bir film.

Sonuç bir felaket değil, ancak daha önce söylendiği gibi türde gerçek bir devrimden çok, önemsiz bir düzeltmeye veya hayranlar için bir ürüne daha yakın (tabii ki, görmeden önce söylendi). Süper kahraman filmlerindeki sert bir geri dönüşten çok, orijinal kitabın özlü büyüsünün nerede olduğunu uzaktan bile anlamayan o korkunç Peter Jackson’ın ‘Hobbit’ine daha yakın. Yazık çünkü Marvel ve DC’nin er ya da geç bir şoka ihtiyacı varancak çözüm, argümanları steroidler üzerine tıkamak değil.

(function() {window._JS_MODULES = pencere._JS_MODULES || {};var headElement = document.getElementsByTagName(‘head’)[0];if (_JS_MODULES.instagram) {var instagramScript = document.createElement(‘script’);instagramScript.src=”https://platform.instagram.com/en_US/embeds.js”;instagramScript.async = true;instagramScript. erteleme = true;headElement.appendChild(instagramScript);}})();

– Haberler ‘Zack Snyder’s Justice League’: DC’nin süper kahraman destanı aşırılık bayrağını dalgalandırıyor ve asıl sorunu bu aslen yayınlandı Xataka John Tones tarafından.

Orijinal kaynağı kontrol edin

Bunu severim:

Severim Yükleniyor…