“Terli iç çamaşırları bir buğday kabına koyarsak, yirmi bir gün sonra koku değişir ve iç çamaşırından yükselen ve buğday kabuğuna nüfuz eden maya, buğdayı fareye dönüştürür.” 1667’de, ünlü Belçikalı doğa bilimci Jan Baptiste van Helmont, popüler bilginin (ve akademik dünyanın çoğunun) yüzyıllardır “kendiliğinden nesil” dediği şeyi bu şekilde tanımladı. Yani belirli yaşam biçimleri kendiliğinden ortaya çıktı organik, inorganik madde veya her ikisinin karışımından oluşur.
Bugün biliyoruz ki, genellikle Parmenides’e atfedildiği gibi, «ex nihilo nihil fit«; ya da aynı olan, hiçbir şeyden, hiçbir şeyin bilemediği. Ancak şunu da kabul etmeliyiz ki, birçok kez neye göre açıklama yapmak çok zordur. Örneğin, balık meselesi. Çünkü Nasıl olur da saf su tankları veya gölleri (diğer su ceplerinden fiziksel olarak izole edilmiş) balıklarla kısa sürede dolabilir? O küçük balıklar nerede saklanıyordu ve bu nasıl mümkün olabilirdi?
Leylek balığı getirmez ama…
Bunun retorik bir soru olduğunu düşünmeyin. Aksine, artık boş olan boş havuzların muamması 19. yüzyıl araştırmacılarının ilgisini çeken bir konuydu. Ancak, en akıllısı belki de mantıklı olan tek seçeneğin kuşlar olduğunu fark etse de, kimse tatmin edici bir açıklama bulamadı.
Aslında, geçen yılın sonlarına kadar adına yakışır bir açıklama bulamadık. Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı’nda yayınlanan bir İspanyol-Macar ekibi, literatür tarafından yayınlanan ipuçlarını toplarken çok ilginç bir çalışma yayınladı: sekiz yaban ördeği ile ünlü iki tür sazandan döllenmiş yumurta beslediler. konuştuğumuz gibi bölümlerde rol almış olmak.
Toplamda, ördek başına yaklaşık 500 yumurta vardı. Bunlardan araştırmacılar, üçü kuluçkadan üç mükemmel işlevsel sazana dönüşen 18 bozulmamış yumurtayı kurtarmayı başardılar. Başka bir deyişle, teknik olarak mümkündür. Muhtemel, tamam; ama mümkün: balık yumurtaları, ördeklerin sindirim sistemi boyunca akıllara durgunluk veren bir yolculuktan sağ çıkabilir.
{«file»:»https://webediaespana.video.content-hub.app/default/video/4b/3e/b3/603380bc3bef0767fc/default-standard-1080.mp4″,»image»:»https:// webediaespana.delivery.content-hub.app/image/29/80/a3/603380b93bef0767ff/orijinal/abril-israel-luna-miles-tardigrados-mini.jpeg»}
Ortalama bir sazan balığının yılda birkaç kez bir buçuk milyona kadar yumurta bırakabileceğini ve ördeklerin yumurtaları atmasının yaklaşık bir saat sürdüğünü ve %0.02 olasılıkla yumurtaları attığını hesaba katarsak mekanizma bir bulmacanın çözümü olarak ortaya çıkıyor yüzyılı aşkın süredir yanıtsız kalan bir soruydu. Uykumuzu kaçırmıyorduk, bu doğru; ama yeni bir şey öğrenerek çok daha iyi uyuyorsun.
Fotoğraf | Daniel Cezalı
– Haberler “Kendiliğinden nesil” olmayacak, ancak izole göletler balıklarla dolmaya devam ediyor: yüzlerce yıllık bir gizemi çözen mekanizma aslen yayınlandı Xataka Javier Jimenez tarafından.
Orijinal kaynağı kontrol edin
Bunu severim:
Yükleniyor…
